قولنامه یک قرارداد عهدی است یعنی هر دو طرفی که آن را نوشته‌اند را متعهد می‌کند که در آینده قرارداد خاصی را منعقد کنند.
پس در قولنامه، خرید و فروشی (عقد بیع) رخ نمی‌دهد بلکه تازه طرفین متعهد می‌شوند که در آینده، خرید و فروشی (عقد بیع) را منعقد کنند. به همین دلیل گفته می‌شود که در قولنامه، نقل و انتقال مالکیت یا بیع صورت نمی‌گیرد، بر خلاف مبایعه نامه (بیع‌نامه) که در آن نقل و انتقال مالکیت یا بیع صورت می‌گیرد.
البته قولنامه نیز مانند مبایعه‌نامه یک عقد لازم است و قابل فسخ نیست و مانند عقود لازم دیگر با فوت یا محجور شدن یکی از طرفین از بین نمی‌رود.
همچنین هر کدام از طرفین که حاضر به اجرای تعهد خود نشود، طرف دیگر می‌تواند الزام او را به اجرای تعهد از دادگاه بخواهد، چون قولنامه، یک عقد عهدی است و برای کسی که آن را امضا کرده تعهد ایجاد می‌کند.
