وقف عام ملک 2 شکل دارد:
1. وقفی که موقوفٌ علیهم آن، نامحدود و غیرمحصور باشد مثلاً اگر واقف، ملک خود را برای نیازمندان یا دانشجویان وقف کند.
2. وقف بر مصالح عامه باشد مثلاً اگر واقف، ملک خود را برای ساخت مسجد یا کتابخانه وقف کند.
به طور کلی وقف عام برای افراد مشخصی نیست و همۀ مردم می توانند از آن استفاده کنند و به همین دلیل کسانی که از وقف بهره مند می شوند زیاد هستند و نوعی مصرف عمومی از آن مال صورت می گیرد.
البته در وقف عام خود واقف نیز می تواند از مالی که وقف کرده استفاده کند و ممنوعیتی از این جهت وجود ندارد.
وقف خاص ملک: وقتی که موقوفٌ علیهم آن محدود و قابل شمارش و محصور باشد. در وقف خاص ایرادی ندارد که موقوفٌ علیهم متعدد باشند اما تعداد آن عرفاً باید به اندازه ای باشد که قابل شمارش و محدود باشد مثلاً اگر واقف، ملک خود را برای احداث یک مدرسه برای کودکان شهرستان بشاگرد وقف کند، وقف خاص است زیرا تعداد کودکانی که می توانند از این ملک موقوفه استفاده کنند، قابل شمارش است حتی اگر بالای 2000 کودک باشد.
وقف خاص فقط برای افراد مشخصی است و عموم مردم نمی توانند از آن استفاده کنند.