در دوره قاجار، الهیه به "خور آذین" معروف بود. خور آذین یعنی جایی که خورشید از اونجا طلوع میکنه. اسم "الهیه" از کجا اومده. میگن چون این محله توی دامنه کوه قرار گرفته و یه جورایی مرتفعتر از بقیه جاهاست، بهش گفتن الهیه که یعنی "جای بلند".
جالبه بدونی که این خیابونها علاوه بر اینکه مسیرهای اصلی رفت و آمد هستن، کلی جاذبهی دیدنی و تفریحی هم دارن. در واقع میشه گفت که خودشون یه جورایی جاذبهی توریستی به حساب میان.