ازگل از شمال به کوههای البرز و از جنوب به محلهی مینی سیتی و از شرق به لویزان و از غرب به محلهی قیطریه محدود میشه.
ازگل از طریق بزرگراه امام علی (ع) و خیابان ازگل به بقیهی نقاط تهران وصل میشه. ایستگاه متروی شهید محلاتی هم نسبتا به این محله نزدیکه.
ازگل، مثل هر محلهی دیگهای، یه سری نماد و نشونه داره که هویتش رو نشون میدن. چیزایی که وقتی بهشون فکر میکنی، ناخودآگاه یاد ازگل میفتی.مهمترین سمبل ازگل، گل یاسه. ازگل یه روزی پر از باغهای گل یاس بوده و هنوز هم تو خیلی از خونههاش میشه بوی خوش این گل رو حس کرد.
داستان از این قراره که تو زمان ناصرالدین شاه، ازگل یه روستای سرسبز و آباد بود و مثل خیلی از زمینهای اون دوره، صاحب اصلیش همون شاه قاجار بود. اما خب، شاه که نمیتونست خودش بیاد ازگل رو اداره کنه، برای همین زمینها رو به افراد مختلف میبخشید یا اجاره میداد.
یکی از کسایی که تو ازگل زمین و باغ داشت، "خانم باشی" بود. ایشون یکی از زنهای ناصرالدین شاه و دختر "باغبان باشی تجریش" بود. میگن خانم باشی خیلی به ازگل علاقه داشت و گاهی وقتا با ناصرالدین شاه میومدن اینجا و چند روزی تو این روستای خوش آب و هوا اطراق میکردن.
ازگل با اینکه یه محلهی آروم و دنجه، اما دسترسیش به بقیهی نقاط تهران خیلی خوبه. انگار یه عالمه راه مختلف از گوشه و کنار تهران میان و تو ازگل به هم میرسن.
ازگل شاید یه محلهی آروم و دنج باشه، اما این دلیل نمیشه که از خرید و گشت و گذار توش غافل بشی! ازگل کلی جاهای باحال و جذاب داره.
گردآورنده: ندا صفاری نیا