در گذشتههای دور، زمانی که هنوز دفاتر اسناد رسمی و نظام ثبت اسناد و املاک به شکل مدرن وجود نداشت، مردم برای ثبت مالکیت خود بر زمین و خانه، از سندی به نام "بنچاق" استفاده میکردند. بنچاق سندی بود که به صورت دستی نوشته میشد و در آن، مشخصات ملک، نام مالک و اطلاعات مربوط به معامله ثبت میشد. این سند معمولاً توسط افراد معتمد و با سواد، مانند علما و کدخدایان تنظیم میشد و با امضای شهود و مهر و موم معتبر میشد.
بنچاق نه تنها یک سند مالکیت بود، بلکه به عنوان یک سند تاریخی نیز ارزش زیادی داشت. در واقع، بنچاقها میتوانند اطلاعات ارزشمندی را در مورد تاریخچه یک ملک، مالکان قبلی آن، و همچنین آداب و رسوم معاملات ملکی در گذشته در اختیار ما قرار دهند. امروزه نیز در برخی از مناطق ایران، به خصوص در روستاها و مناطق دورافتاده، هنوز هم از بنچاق برای ثبت مالکیت املاک استفاده میشود.
• نوشته شده به صورت دستی و بر روی کاغذ
• شامل مشخصات کامل ملک، از جمله موقعیت، مساحت، و حدود اربعه
• ذکر نام مالک و اطلاعات مربوط به نحوه به دست آوردن ملک (خرید، ارث و ...)
• امضای شهود و مهر و موم افراد معتمد و با سواد محلی
چرا سند رسمی از اهمیت بالایی برخوردار است؟
گرد آورنده: عمران عتیقی