شهرک ولیعصر یکی از محلههای قدیمی و پرجمعیت منطقه ۱۸ تهران است که در جنوب غربی پایتخت واقع شده است. این محله با مناطق ۹، ۱۷ و ۱۹ همجوار بوده و از شمال به بلوار معلم، از جنوب به خیابان مهر، از شرق به بزرگراه سعیدی و از غرب به محله اسماعیلآباد محدود میشود.
شهرک ولیعصر در ابتدا به عنوان یک شهرک مسکونی برای کارکنان راهآهن احداث شد و به تدریج با مهاجرت اقوام مختلف از سایر نقاط کشور به ویژه آذربایجان، به یکی از محلههای پرجمعیت تهران تبدیل شد. بافت قدیمی و فرسوده بخش قابل توجهی از این محله، نشان از قدمت و تاریخچه آن دارد.
شهرک ولیعصر به طور کلی به دو بخش اصلی ولیعصر شمالی و ولیعصر جنوبی تقسیم میشود. علاوه بر این، محلههای دیگری مانند بهداشت و صاحبالزمان نیز در این منطقه قرار دارند.
شهرک ولیعصر به دلیل بافت قدیمی و مهاجرپذیر خود، دارای تنوع قومی و فرهنگی بالایی است. این محله با وجود مشکلات اقتصادی و اجتماعی، دارای مردمی خونگرم و مهماننواز است.
شهرک ولیعصر با وجود تمام مشکلات و چالشهای خود، یکی از محلههای اصیل و با هویت تهران است که نقش مهمی در تاریخ و فرهنگ پایتخت ایفا کرده است. توجه به نیازها و مشکلات این محله و بهبود وضعیت زندگی ساکنان آن، از اهمیت بالایی برخوردار است.
شهرک ولیعصر : نگاهی به محلهای پرجمعیت و قدیمی
تاریخچه شکلگیری شهرک ولیعصر به اوایل دهه ۱۳۴۰ برمیگردد. در آن زمان، این منطقه بیشتر زمینهای کشاورزی بود و محصولاتی مانند گندم و صیفیجات در آن کشت میشد.
عوامل موثر در شکلگیری شهرک ولیعصر:
احداث شهرک مسکونی برای کارکنان راهآهن: در ابتدا، شهرک ولیعصر به عنوان یک شهرک مسکونی برای کارکنان راهآهن ساخته شد. این امر باعث جذب اولین ساکنان به این منطقه شد.
مهاجرت: با گذشت زمان، به دلیل فرصتهای شغلی در تهران و قیمت پایینتر زمین در این منطقه، مهاجرت به شهرک ولیعصر افزایش یافت. به ویژه اقوام مختلف از سایر نقاط کشور، به خصوص آذربایجان، به این محله آمدند و در شکلگیری بافت جمعیتی آن نقش مهمی ایفا کردند.
فرمان محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۵۶: این فرمان به ساکنان و صاحبان املاک خارج از طرح محدوده ۲۵ ساله شهر تهران فرصت یک ماهه برای دریافت جواز ساخت میداد. این امر باعث ساخت و ساز گسترده در شهرک ولیعصر و افزایش جمعیت آن شد.

گفته میشود اولین فردی که در این محدوده شروع به ساخت بنا کرد، شخصی به نام جلالی، از کارگزاران رژیم پهلوی بود. خیابان مسلمی فعلی به عنوان نخستین معبر این محدوده شناخته میشود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نام این محله به شهرک ولیعصر تغییر پیدا کرد. با گذشت زمان و افزایش جمعیت، شهرک ولیعصر به دو بخش شمالی و جنوبی و محلههای کوچکتر دیگری تقسیم شد.
در مجموع، شهرک ولیعصر از یک شهرک کوچک برای کارکنان راهآهن به یک محله پرجمعیت و با تنوع قومی و فرهنگی بالا تبدیل شده است. تاریخچه این محله نشاندهنده تاثیر عوامل مختلفی مانند مهاجرت، سیاستهای دولتی و توسعه شهری در شکلگیری آن است.
سبک معماری در شهرک ولیعصر
سبک معماری غالب در شهرک ولیعصر را میتوان به دو دسته کلی تقسیم کرد:
بافت قدیمی و فرسوده: بخش قابل توجهی از شهرک ولیعصر را بافت قدیمی و فرسوده تشکیل میدهد که یادگار سالهای اولیه شکلگیری این محله است. این بناها عمدتا با مصالحی مانند آجر و سیمان ساخته شدهاند و دارای ویژگیهای زیر هستند:
خانههای ویلایی کوچک: با حیاطهای کوچک و معمولا یک یا دو طبقه.
کوچههای باریک و نامنظم: که دسترسی به بعضی از خانهها را دشوار میکند.
عدم رعایت اصول مهندسی و مقاومسازی: که این بناها را در برابر زلزله آسیبپذیر میکند.
نمای ساده و بدون تزئینات: که نشاندهنده سادگی و کارکردگرایی در معماری آن دوره است.
ساختمانهای جدید: در سالهای اخیر، با افزایش قیمت زمین و تقاضا برای مسکن، ساختمانهای جدید و مدرن نیز در شهرک ولیعصر ساخته شدهاند. این ساختمانها عمدتا آپارتمانی هستند و دارای ویژگیهای زیر هستند:
استفاده از مصالح جدید: مانند سنگ، شیشه و کامپوزیت.
طراحی مدرن و متنوع: با توجه به اصول زیباییشناسی و کارایی.
امکانات رفاهی: مانند پارکینگ، آسانسور و انباری.
تراکم بالا: که به دلیل محدودیت زمین در این منطقه است.
شاهراههای اصلی شهرک ولیعصر:
شهرک ولیعصر با وجود بافت متراکم، دارای چندین شاهراه اصلی است که ارتباط این محله را با سایر نقاط تهران فراهم میکنند:
بزرگراه سعیدی: که از شرق شهرک ولیعصر عبور میکند و به بزرگراه آزادگان و بزرگراه فتح متصل میشود.
بلوار معلم: که در شمال شهرک ولیعصر قرار دارد و به خیابان ۱۷ شهریور و میدان آزادی منتهی میشود.
خیابان شهیدان برادران بهرامی (یاران سابق): یکی از طولانیترین و مهمترین خیابانهای شهرک ولیعصر است که از شمال به جنوب این محله امتداد دارد.
خیابان شهید رجایی (بازرگان سابق): از دیگر خیابانهای اصلی شهرک ولیعصر است که به میدان بهاران و خیابان قزوین متصل میشود.

علاوه بر این شاهراهها، خیابانهای دیگری نیز در شهرک ولیعصر وجود دارند که نقش مهمی در تردد ساکنان و دسترسی به مناطق مختلف این محله دارند.
در مجموع، شهرک ولیعصر از نظر معماری و شهرسازی، محلهای با بافت متنوع است که در آن هم بناهای قدیمی و فرسوده و هم ساختمانهای جدید و مدرن دیده میشود. شاهراههای اصلی این محله نیز نقش مهمی در ارتباط آن با سایر نقاط تهران و تسهیل تردد ساکنان دارند.
شهرک ولیعصر با وجود قدمت زیاد، بافت خیابانبندی نسبتا منظمی دارد. خیابانهای اصلی این محله به طور کلی شمالی-جنوبی و شرقی-غربی هستند و دسترسی به نقاط مختلف را فراهم میکنند. با این حال، در برخی از نقاط، به ویژه در بافت قدیمی، کوچههای باریک و نامنظم وجود دارند که تردد را کمی دشوار میکنند.
ویژگیهای بافت خیابانبندی:
خیابانهای اصلی عریض: خیابانهای اصلی شهرک ولیعصر مانند خیابان شهیدان برادران بهرامی (یاران سابق) و خیابان شهید رجایی (بازرگان سابق) عریض هستند و ترافیک روانتری دارند.
کوچههای فرعی باریک: در برخی نقاط، به ویژه در بافت قدیمی، کوچهها باریک و گاهی بنبست هستند.
عدم وجود پیادهرو در برخی معابر: در برخی از کوچهها و معابر فرعی، پیادهرو وجود ندارد و این موضوع برای عابران پیاده خطرناک است.
مشکلات پارکینگ: به دلیل تراکم بالای جمعیت و کمبود فضای پارک، پیدا کردن جای پارک در شهرک ولیعصر میتواند دشوار باشد.
شهرک ولیعصر از طریق چندین راه اصلی به سایر نقاط تهران متصل میشود:
از طریق بزرگراهها:
بزرگراه سعیدی: این بزرگراه از شرق شهرک ولیعصر عبور میکند و به بزرگراه آزادگان و بزرگراه فتح متصل میشود.
بزرگراه آزادگان: از طریق بزرگراه سعیدی میتوان به بزرگراه آزادگان دسترسی پیدا کرد.
از طریق خیابانهای اصلی:
بلوار معلم: این بلوار در شمال شهرک ولیعصر قرار دارد و به خیابان ۱۷ شهریور و میدان آزادی منتهی میشود.
خیابان شهید رجایی (بازرگان سابق): این خیابان به میدان بهاران و خیابان قزوین متصل میشود.
از طریق وسایل نقلیه عمومی:
مترو: نزدیکترین ایستگاه مترو به شهرک ولیعصر، ایستگاه مترو شهرک شریعتی در خط ۳ مترو است.
اتوبوس: خطوط اتوبوس متعددی از شهرک ولیعصر به سایر نقاط تهران وجود دارد.
در مجموع، شهرک ولیعصر با وجود برخی مشکلات در بافت خیابانبندی، از نظر دسترسی به سایر نقاط تهران در وضعیت نسبتا خوبی قرار دارد. وجود بزرگراهها و خیابانهای اصلی و همچنین دسترسی به مترو و اتوبوس، تردد به این محله را برای ساکنان و مراجعهکنندگان آسان کرده است.

شهرک ولیعصر در منطقه ۱۸ شهرداری تهران واقع شده است و با چندین محله دیگر همجوار است. این همسایگیها باعث ایجاد تنوع اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در این منطقه شده است. در اینجا به بررسی محلههای همسایه با شهرک ولیعصر میپردازیم:
در شمال با محلۀ یافت آباد: یافت آباد یکی از محلههای قدیمی و شناخته شده تهران است که در شمال شهرک ولیعصر قرار دارد. این محله به دلیل وجود بازار مبل یافت آباد، یکی از مراکز خرید مبلمان در تهران محسوب میشود.
در جنوب با محلۀ شهرک صاحبالزمان: این شهرک در جنوب شهرک ولیعصر قرار گرفته و از نظر بافت جمعیتی و اجتماعی شباهتهای زیادی با شهرک ولیعصر دارد.
در شرق با محله شهید رجایی: این محله در شرق شهرک ولیعصر واقع شده و به دلیل وجود کارگاهها و انبارهای صنعتی، بیشتر به عنوان یک منطقه صنعتی شناخته میشود.
در غرب با محلۀ اسماعیل آباد: اسماعیل آباد در غرب شهرک ولیعصر قرار دارد و یکی از محلههای قدیمی و با بافت فرسوده در منطقه ۱۸ است.
در مجموع، شهرک ولیعصر در یک منطقه پویا و متنوع از نظر اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی قرار دارد و همسایگی با محلههای مختلف، بر ویژگیها و هویت این محله تاثیر گذاشته است.
با وجود اینکه شهرک ولیعصر بیشتر به عنوان یک محله مسکونی شناخته میشود، اما دارای جاذبههای گردشگری و امکانات رفاهی قابل توجهی است که میتواند برای ساکنان و بازدیدکنندگان جذاب باشد.
جاذبههای گردشگری:
بوستان قائم: این بوستان که در شمال شهرک ولیعصر واقع شده، یکی از بزرگترین بوستانهای تهران است و با مساحت قابل توجه، فضای سبز وسیعی را برای تفریح و گذراندن اوقات فراغت فراهم کرده است.
بازار مبل شهرک ولیعصر (عج): این بازار که در خیابان شهید رجایی قرار دارد، یکی از مراکز خرید مبلمان در تهران است و مشتریان زیادی را از سایر نقاط شهر به خود جذب میکند.
مسجد جامع ولیعصر: این مسجد که در خیابان شهیدان برادران بهرامی واقع شده است، یکی از مساجد بزرگ و فعال شهرک ولیعصر است و در برگزاری مراسم مذهبی و فرهنگی نقش مهمی دارد.
بوستان گلستان: این بوستان با فضای سبز زیبا و امکانات تفریحی مناسب، محیطی دلنشین را برای استراحت و تفریح خانوادهها فراهم کرده است.
امکانات رفاهی:
مراکز خرید: شهرک ولیعصر دارای مراکز خرید متعددی است که نیازهای روزمره ساکنان را برطرف میکند. از جمله این مراکز میتوان به مرکز خرید ولیعصر و فروشگاههای زنجیرهای مانند افق کوروش اشاره کرد.
مراکز درمانی: مرکز بهداشت شهرک ولیعصر و چندین درمانگاه و مطب پزشکی در این محله خدمات درمانی را به ساکنان ارائه میدهند.
مراکز آموزشی: شهرک ولیعصر دارای مدارس و مراکز آموزشی متعددی در مقاطع مختلف تحصیلی است.
اماکن ورزشی: بوستانهای شهرک ولیعصر دارای امکانات ورزشی مانند زمین فوتبال، بسکتبال و وسایل بدنسازی هستند.
مساجد و اماکن مذهبی: علاوه بر مسجد جامع ولیعصر، مساجد و حسینیههای دیگری نیز در این محله فعالیت دارند.
در مجموع، شهرک ولیعصر با وجود برخی کاستیها، دارای جاذبههای گردشگری و امکانات رفاهی مناسبی برای ساکنان و بازدیدکنندگان است. با توجه به پتانسیلهای موجود در این محله، میتوان با برنامهریزی و سرمایهگذاری مناسب، امکانات رفاهی و جاذبههای گردشگری آن را گسترش داد.

سرمایه گذاری در ملک، به خصوص در کلان شهری مانند تهران، همواره یکی از گزینههای جذاب برای حفظ و افزایش سرمایه بوده است. شهرک ولیعصر در منطقه ۱۸ تهران نیز با توجه به ویژگیهای خاص خود، میتواند فرصتها و چالشهایی را برای سرمایه گذاران ملکی ایجاد کند. در ادامه به بررسی جوانب سرمایه گذاری ملک در این محله میپردازیم:
فرصتها:
قیمت مناسبتر نسبت به مناطق مرکزی: قیمت ملک در شهرک ولیعصر نسبت به مناطق مرکزی تهران پایینتر است و این امر میتواند برای سرمایه گذاران با بودجه محدود جذاب باشد.
پتانسیل رشد قیمت: با توجه به توسعه شهری و اجرای طرحهای نوسازی در منطقه ۱۸، پیشبینی میشود که قیمت ملک در شهرک ولیعصر در آینده رشد خوبی داشته باشد.
تقاضای مسکن: تراکم جمعیت و نیاز به مسکن در شهرک ولیعصر باعث میشود که همواره تقاضا برای خرید و اجاره ملک در این محله وجود داشته باشد.
وجود مراکز تجاری و خدماتی: وجود بازار مبل شهرک ولیعصر (عج) و سایر مراکز تجاری و خدماتی میتواند برای سرمایه گذاری در بخش تجاری نیز مناسب باشد.
دسترسی نسبتا مناسب: وجود بزرگراه سعیدی و دسترسی به مترو و اتوبوس باعث میشود که شهرک ولیعصر از نظر دسترسی به سایر نقاط تهران در وضعیت نسبتا خوبی قرار داشته باشد.
چالشها:
بافت فرسوده: بخش قابل توجهی از شهرک ولیعصر را بافت فرسوده تشکیل میدهد که میتواند برای سرمایه گذاری در بخش مسکونی چالشهایی را ایجاد کند.
تراکم جمعیت و مشکلات ترافیکی: تراکم بالای جمعیت و کمبود فضای پارک میتواند از جمله معایب این محله برای سرمایه گذاری باشد.
آسیبهای اجتماعی: مانند هر محله پر جمعیت و کم برخوردار دیگر، شهرک ولیعصر نیز با برخی آسیبهای اجتماعی مواجه است که میتواند بر ارزش ملک در این محله تاثیر منفی بگذارد.
کمبود برخی امکانات رفاهی و تفریحی: در مقایسه با برخی محلههای دیگر تهران، شهرک ولیعصر از نظر امکانات رفاهی و تفریحی در سطح پایینتری قرار دارد.
در نهایت، تصمیمگیری برای سرمایهگذاری ملک یا زندگی در محله شهرک ولیعصر به اولویتها و نیازهای شما بستگی دارد. با بررسی دقیق مزایا و معایب و مشورت با کارشناسان شیشدنگ، میتوانید تصمیم مناسبی بگیرید. امیدوارم این اطلاعات به شما در تصمیمگیری مناسب کمک کند.
تنظیمکننده: ندا صفارینیا