سوالات متداول

امروزه یکی از راه های سریع و کم هزینه برای حل و فصل اختلافات ناشی از قراردادها و ... استفاده از نهاد داوری می باشد، به این معنا که به جای مراجعه به دادگاه و صرف وقت و هزینۀ دادرسی بالا جهت حل اختلاف، شخص یا اشخاصی را به عنوان داور انتخاب نماییم که هنگام بروز اختلاف، فصل خصومت نمایند و اختلاف را حل کنند.

هر شخصی که اهلیت اقامۀ دعوا را داشته باشد را می توان به عنوان داور، تعیین نمود اما بهتر است افراد زیر را به عنوان داور انتخاب نکنید:

1-    افراد کمتر از 25 سال و کم تجربه

2-    افرادی که نفعی در آن دعوی دارند

3-   افرادی که با شما یا طرف مقابلتان فامیل باشند

4-   افرادی ممکن است تطمیع شوند و به ناحق رأی داوری دهند

5-   افرادی که به آن ها اعتماد ندارید و ...

بعضی از اشخاص را هم به هیچ عنوان نمی توان به عنوان داور انتخاب نمود:

1-    قاضی دادگاه

2-    کارمند شاغل در دادگاه یا دادسرا

3-   افرادی که با حکم قطعی دادگاه، از داوری ممنوع شده اند

4-   افراد فاقد اهلیت قانونی

پس از این که طرفین قرارداد بر داوری شخص خاصی توافق نمودند، به آن شخص داور مرضی الطرفین گفته می شود زیرا طرفین یر داوری او رضایت دارند.

اگر شخصی برای داوری انتخاب شود اما به هر دلیلی حاضر به انجام داوری نباشد، دادگاه به آن دعوی رسیدگی می کند.

همچنین اگر یکی از طرفین طرح دعوی نماید و طرف مقابل به آن پاسخ دهد، به معنای از بین بردن شرط داوری است و دادگاه اختلاف را رفع می نماید.

داوری را به دو صورت می توان در قراردادهای ملکی آورد:

1-    شرط داوری در مبایعه نامه یا اجاره نامه 

2-    موافقتنامۀ مستقل داوری