واژه‌ای عربی و به معنای انجام دادن کار نادرست یا انجام ندادن کار درست است. البته در مفهوم این واژه، اختلاف نظر زیادی وجود دارد.
تقصیر در غالب یکی از این ۲ شکل خود را نشان می‌دهد:
۱- تَعدّی
۲- تفریط
همچنین مراتب تقصیر نیز قابل توجه است:
۱- تقصیر عمدی: که شخص مقصر قصد وارد کردن ضرر به دیگری را دارد.
۲- تقصیر در حکم عمد: که شخص، قصد وارد کردن ضرر به دیگری را ندارد اما کاری که انجام داده، باعث ایجاد یک ظن قوی به وارد کردن ضرر به دیگری شده است، یعنی شخص می‌داند که انجام دادن یا ندادن کاری باعث ورود ضرر می‌شود ولی با وجود این اهمیتی نداده و به کار خود ادامه می‌دهد.
۳- قصور: که تقصیر ناچیز است و معمولاً از نظر اخلاقی قابل اغماض و چشم‌پوشی می‌باشد. به آن تقصیر سبک یا اشتباه هم گفته می‌شود.
مطابق با اصل عدم، کسی که مدعی وجود تقصیر است، باید ادعای خود را در دادگاه ثابت کند. در صورت اثبات شدن تقصیر، می‌توان از مقصر، مطالبۀ خسارت کرد.
اثبات تقصیر معمولاً در همان دادگاهی که مطالبۀ خسارت ناشی از تقصیر در آن‌جا اقامه شده است، صورت می‌گیرد.
