سرنوشت مبهم قراردادهای دائمی کارگران: سایه ناامنی بر سر سفره‌های خالی

امنیت شغلی، گمشده‌ای در دنیای کارگران ایرانی. قراردادهای موقت، چون تازیانه‌ای بر پیکر نحیف کارگران فرود می‌آید و رمق زندگی را از آنان می‌ستاند. اما تکلیف دائمی شدن قراردادها چه شد؟ آیا امیدی به رهایی از این کابوس ناامن هست؟ این مقاله به بررسی آخرین وضعیت طرح دائمی شدن قراردادهای کارگران و چالش‌های پیش روی آن می‌پردازد.به گزارش شش‌دنگ، سال‌ها است که کارگران ایرانی با چالش قراردادهای کوتاه‌مدت و موقت دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. کابوسی که امنیت شغلی را به یغما برده و فشار روانی طاقت‌فرسایی را بر گرده کارگران تحمیل کرده است. قراردادهای سه‌ماهه و شش‌ماهه، تار و پود زندگی کارگران را از هم گسسته‌اند و آنها را در گرداب ناامنی و اضطراب غرق کرده‌اند.

کابوس بی‌سرانجام قراردادهای موقت

در بخش‌های مختلف صنعتی، خدماتی و ساختمانی، کارگران بسیاری به دلیل نبود قراردادهای دائمی، آینده شغلی خود را در هاله‌ای از ابهام می‌بینند. این نگرانی زمانی تشدید می‌شود که کارفرما به‌راحتی می‌تواند قرارداد را تمدید نکند یا شرایط آن را به نفع خود تغییر دهد. در این شرایط، کارگران از ترس از دست دادن شغل خود، اغلب از پیگیری حقوق قانونی خود، مانند حق بیمه، مرخصی و سایر مزایا، چشم‌پوشی می‌کنند.

قراردادهای موقت، زخمی بر پیکر جامعه

کارشناسان معتقدند که قراردادهای کوتاه‌مدت نه تنها انگیزه و بهره‌وری کارگران را کاهش می‌دهند، بلکه به افزایش آسیب‌های اجتماعی نیز دامن می‌زنند. نبود امنیت شغلی، خانواده‌ها را از برنامه‌ریزی برای آینده باز می‌دارد و آنها را از حداقل‌های زندگی محروم می‌کند.

یکی از کارگران ساختمانی در این باره می‌گوید: "هر بار که قراردادمان تمام می‌شود، نمی‌دانیم آیا ماه بعد هم شغلی داریم یا نه. این نگرانی دائمی، زندگی ما را به یک چالش روزانه تبدیل کرده است."

 

**مشاهده تمام آگهی های ملکی در چیذر**

 

وعده‌هایی که رنگ می‌بازند: از لایحه تا ریزش!

اردیبهشت ماه 1403 بود که علی‌حسین رعیتی‌فرد، معاون سابق روابط کار، از تهیه لایحه‌ای برای تبدیل قراردادهای موقت به دائمی در مشاغل با ماهیت مستمر پس از پنج سال خبر داد. این لایحه گامی بلند در راستای تضمین امنیت شغلی کارگران تلقی می‌شد و کورسوی امیدی در دل کارگران روشن کرد.

اما دیری نپایید که در آذر ماه همان سال، آرمان خالقی، دبیرکل خانه صنعت و معدن، با ادعای اینکه عقد قرارداد دائم باعث ریزش شدید نیروی کار خواهد شد، از بازگشت این مصوبه از مجلس خبر داد.

امنیت شغلی: حقی که قربانی می‌شود

بازگشت مصوبه دائمی شدن قراردادها به بهانه بیکاری، راهکاری غیرمنطقی و یک‌جانبه است. در شرایطی که 96 درصد کارگران با قرارداد موقت کار می‌کنند، نگاه تک‌بعدی به این مسئله غیرقابل‌قبول است.

حمیدرضا امام‌قلی‌تبار، مدرس مجمع عالی نمایندگان کارگران، معتقد است که عدم بازرسی ادارات کار باعث شده تا در برخی استان‌ها، کارگران حقوقی به مراتب کمتر از قانون کار دریافت کنند. این موضوع ریشه در عدم وجود قراردادهای محکم کاری دارد.

قرارداد دائمی: تنها راه نجات

قراردادهای موقت، شفاهی و کوتاه‌مدت، ضربه‌ای مهلک به شرایط کاری کارگران و بهره‌وری آنها می‌زنند. تنها راهکار حل مشکلات کارگران، ایجاد یک رابطه منطقی و اصولی با کارفرمایان از طریق انعقاد قراردادهای دائمی و اصولی است.

نهادهای کارگری و تشکل‌های صنفی بارها از دولت خواسته‌اند تا با اصلاح قوانین کار و اعمال نظارت بیشتر بر قراردادهای کاری، شرایط بهتری را برای کارگران فراهم کنند. اما تاکنون اقدامات ملموسی در این زمینه انجام نشده و مشکلات همچنان پابرجاست.

 

**مشاهده سریع تمام آگهی های ملکی در سعادت آباد**

 

فریاد بی‌صدای کارگران در انتظار گوش‌های شنوا

به نظر می‌رسد که برای حل این معضل، باید سیاست‌های حمایتی از کارگران تقویت شود و کارفرمایان موظف به انعقاد قراردادهای بلندمدت و شفاف با کارگران شوند. امنیت شغلی نه تنها به نفع کارگران، بلکه به نفع اقتصاد و بهره‌وری کلی جامعه خواهد بود. فریاد بی‌صدای کارگران در انتظار گوش‌های شنواست تا شاید طلوعی دوباره در دنیای کارگری ایران رقم بخورد.

 

 

فراهم آورنده:احمد رشاد محمدی ️⌨️️💻