تمتع برخورداری یافتن حظ و بهره بردن از فرهنگ عمید ماده ۱۰۵ قانون مدنی

قانون کشور ما معمولاً از کشورهایی مثل اتیوپی ،فرانسه، آلمان، سوئیس، مصر، تایلند و دیگر کشورها اخذ و ترجمه شده است و در مواردی هم قانون گذاران توانسته اند از فقه و حقوق اسلامی نیز یاری جویند. نکته جالب توجه این است که مواد قانونی به کار گرفته شده معمولاً ترجمه کلمه به کلمه نامانوس پیچیده و غیر قابل فهم انتخاب شده است.

تمتع برخورداری یافتن حظ و بهره بردن از فرهنگ عمید ماده ۱۰۵ قانون مدنی

ترصیف: به پیوستگی منظم تر صیف گفته میشود چنان که دندانهای پیوسته و منظم که پس و پیش نبوده و فاصله نداشته باشند حالت تر صیف را به وجود میآورند به اصطلاح عبارت است از نظام متصل اجزاء مادی یک دیوار (مثلاً) به طوری که زینتی را به وجود آورده و حاکی از به کار بردن ذوقی یا اندیشه خاصی در آن با شد. وجود آن در یک طرف دیوار مشترک دلیل مالکیت آن دیوار به نفع مالک محوطه ای است که در آن طرف قرار دارد کنگره های دیوار مصداقی از ترصیف است و طاقچه ها مصداق دیگر آن است. ماده ۱۱۰ قانون مدنی

مبنا (مبنی ): بنا نهاده شده بنا کرده شده فرهنگ عمید ماده ۱۱۵ قانون مدنی

رف: طاقچه تخته ای که به مانند طاقچه به دیوار اتاق بکوبند که چیزی روی آن بگذارد، طاقچه باریک و بلند که روی دیوار اطاق با گچ درست کنند در عربی نیز رف گویند به تشدید فا و جمع آن رفوف و رفاف است. فرهنگ عمید ماده ۱۱۸ قانون مدنی

شارع: در اصطلاحات فقهی مترادف قانون گذار و مقنن است ولی در اینجا منظور از شارع به معنای راه و کوچه ای است که مردم از آن عبور کنند فرهنگ عمید ماده ۱۲۲ قانون مدنی

تبرع: بلاعوض اصل عدم تبرع اصطلاح فقهی و مدنی است یعنی هر کس مال به دیگری میدهد، ظاهر در عدم تبرع بلاعوض است و حق استرداد دارد. این قاعده از بدیهیات و فطریات است. مثال معروف در خصوص تبرع عبارت است از چنان که گدا هم به مخاطب میگوید من که عوض ندارم خدا به شما عوض بدهد. او با این که توقع مجانی دارد وی میخواهد صورت معاوضه را به آن بدهد و این جز اقتضاء فطرت چیزی دیگر نیست ترمینولوژی دکتر جعفری لنگرودی

تبرع نیکویی کردن محض رضای خدا کاری برای ثواب انجام دادن مالی در راه خدا بخشیدن (فرهنگ عمید ماده ۱۲۹ قانون مدنی

حفیره کندن گودال چاه ،قبر حفائر جمع حفیره است. فرهنگ عمید، ماده ۱۳۵ قانون مدنی

گز مقیاس طول معادل ۱۶ گره به عربی ذرع میگویند گره یک شانزدهم ذرع است. (فرهنگ عمید ماده ۱۳۸ قانون مدنی 

منافی طرد کننده نیست کننده مخالف فرهنگ عمید، ماده ۱۳۹ قانون مدنی

حیازت: (مدنی، فقه) تصرف و وضع ید یا مهیا کردن وسایل تصرف و استیلاء بر چیزی. ماده ۱۴۶ قانون مدنی

تحجیر: مدنی - فقه شروع در احیاء از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا پیکنی و یا کندن چاه و غیره تحجیر است. تحجير سبب مالکیت نمیشود ولی سبب پیدایش حق اولویت است. ماده ۱۴۸ قانون مدنی

میاه آبها: جمع ماء فرهنگ عمید ماده ۱۴۹ قانون مدنی

نصیب: بهره حظ بخت و اقبال فرهنگ عمید ماده ۱۵۲ قانون مدنی

منجز روا شده: حاجت روا شده نوعی عقد در قانون مدنی محسوب میشود و آن عقدی مستقل است و نه معلق (فرهنگ عمید ماده ۱۸۴ قانون مدنی).

 

مشاهده سریع آگهی رهن و اجاره ملک در دربند تهران

 

اقباض: رفع ید از موضوع معامله از طرف ناقل به نفع منتقل الیه به طوری که منتقل الیه بتواند هر نوع تصرف که بخواهد در آن بنماید اقباض مترادف تسلیم است. قبض، فعل منتقل إليه است و اقباض، فعل ناقل است چنان که تسلیم فعل ناقل است و تسلم فعل منتقل الیه است. ماده ۱۹۳ قانون مدنی

انشاء: آغاز کردن ،آفریدن از خود چیزی گفتن فرهنگ عمید انشاء به معنای چیزی را هستی دادن و از حالت نیستی به هستی آوردن میباشد موجودی را به وجود اعتباری پدید آوردن و آفریدن ماده ۱۹۱ قانون مدنی

ثمن: مالی که عوض مبیع در عقد بیع قرار گیرد ثمن نامیده میشود ثمن باید مال باشد و لازم نیست حتماً پول با شد بلکه ممکن است که عین یا گلی در ذمه با شد هرگاه در عقد بیع، یکی از عوضین پول باشد، عنوان ثمن را دارد. اگر هیچ یک از عوضین پول نباشد آن که سبقت به اظهار قصد کند، صاحب بیع است و دیگری صاحب ثمن ماده ۱۹۷ قانون مدنی

مثمن به معوض: در عقد بیع مثمن گفته میشود و عوض را ثمن مینامند. (ماده ۱۹۷ قانون مدنی).

عین مال را در فقه امامیه به پنج قسمت تقسیم کرده اند:

الف) عین که عبارت است از آشیاء مادی مستقل مانند گوسفند

ب) منفعت که عبارت است از نفع عین خواه مادی با شد مانند شیر گوسفند یا غیر مادی، مانند بهره خانه که مستأجر میبرد.

ج) انتفاع از نوع منفعت غیر مادی است با این فرق که در مورد منفعت تملیک صورت میگیرد مانند تملیک منافع عین مستأجره ولی در مورد انتفاع تملیک صورت نمی گیرد و منتقل الیه فقط حق بهره برداری انتفاع دارد

د) حق مانند حق شفعه، حق خیار و حق حاصل از تحجیره دین یا ذمه (ماده ۱۹۷ قانون مدنی)

عرف به معنای معرفت و شناسایی است و پس از آن به معنای چیزی که در ذهن شناخته شده و مانوس و مقبول خردمندان است و در موارد زیر به کار میرود:

الف) در اصطلاح فقها روشن و مستمر قولی است در گفتار و یا رفتار و آن را عادت و تعامل نیز می نامند.

ب) عملی که اکثریت صنفی یا اصناف یا طبقه ای از طبقات گروهی از یک اجتماع به طور مکرر انجام می دهند و آن عمل مطابق با مصلحت نوعی آن صنف یا آن طبقه و گروه است. ماده ۲۰۴ قانون مدنی

اکراه: (سکون کاف عملی است تهدید آمیز از طرف کسی خواه) او طرف عقدی باشد یا نباشد نسبت به دیگری به منظور تحقق بخشیدن عمل حقوقی فعل یا ترک مورد نظر اکراه کننده ماده ۲۰۵ قانون مدنی

مکره: کسی که تهدید یا ترسانده شده است.

اهلیت صفت کسی که دارای جنون ،سفه صیغه ورشکستگی و سایر موانع محرومیت از حقوق کلا یا بعضاً نباشد صلاحیت شخص برای دارا شدن حق و تحمل تکلیف و به کار بردن حقوقی که به موجب قانون دارا شده است. ماده ۲۱۰ قانون مدنی

رشید: کسی که دارای وصف رشد است. در مقابل غیررشید یا سفیه به کار برده می شود. هر رشیدی عاقل است ولی هر عاقلی رشید نیست زیرا عاقل ممکن است از نظر مدنی سفیه باشد. ماده ۲۱۱) قانون مدنی

محجور: کسی که فاقد عقل (مجنون) و یا رشد سفیه) و یا کبر هیجده سال تمام بوده باشد. یا در صورت دارا بودن عقل رشد و کبر ورشکسته نباشد معسر گردد. ماده ۲۱۳ قانون مدنی

ایفاء: در مورد پرداختن دین به کار میرود و وفاء به عهد هم متقارب به این مضمون است. (ماده ۲۱۴ قانون مدنی

ايفاء: وفا کردن به عهد به سر بردن پیمان دوستی حق کسی را تمام دادن فرهنگ عمید

مالیت مالی که ارزش اقتصادی دارد. 

 

مشاهده ومطالعه خلاصه کتب کاربردی

 

دین: تعهدی که بر ذمه شخصی به نفع کسی وجود دارد از حیث انتساب آن به بستانکار، طلب نامیده میشود و از حیث نسبتی که با بدهکار دارد دین بدهی) نام دارد. فرض آخذ از دین است. گاهی لفظ دین را به جای فرض به کار میبرند دینی که موضوع آن پرداخت مبلغی وجه باشد. (ماده ۲۱۸ قانون مدنی)

لازم صفت عقد یا ایقاعی است که به صرف قصد یک طرفی خود آن را فسخ نماید. عکس آن را جائز می گویند. ماده ۱۸۴ قانون مدنی

جائز: صفت عقد یا ایقاعی است که به صرف قصد یک طرف قابل اضمحلال است. ماده ۱۸۴ قانون مدنی

اقاله: بر هم زدن عقد لازم را بر اساس توافق تراضی اقاله میگویند و به آن تفاسخ و تقابل نیز می گویند. ماده ۲۱۹ قانون مدنی

ضمان: به معنی عقد ضمان است و عبارت است از این که شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است، به عهده بگیرد و به معنای مسئولیت مدنی است به معنای اعم از عقد ضمان و عقد کفالت گاهی به کار برده میشود. ماده ۲۲۱ قانون مدنی

ضمان: قبول کردن پذیرفتن بر عهده گرفتن وام دیگری و التزام این که هرگاه چیزی از میان رفت مثل یا تادیه پرداختن قبول پرداخت.

اشتراط: شرط کردن پیمان کردن فرهنگ عمید ماده ۲۳۶ قانون مدنی

ممتنع: در باب اجراء احکام دادگاه به محکوم علیه ای گفته میشود که مصر در انکار بوده و مأمور اجراء هم دسترسی به مال او نداشته با شد قانون او را ممتنع از اداء دین میشناسد. این عنوان به هر محکوم علیه که دارای مشخصات زیر باشد نیز اطلاق شده است: الف اعسار ب مالی که در دسترسی به آن باشد. ماده ۲۴۰ قانون مدنی

ممتنع: امتناع کننده کسی که از امری یا کاری باز ایستد و سرپیچی کند محال، غیر ممکن. (فرهنگ عمید).

آرش: کسری است که صورت آن تفاوت قیمت صحیح و معیب روز تقویم مال مورد معامله است و مخرج آن کسر قیمت صحیح روز تقویم میباشد. این کسر هرگاه ضرب در قیمت ثمن روز وقوع عقد شود، ارش به دست می آید. یعنی به حاصل ضرب آن اصطلاحاً آرش میگویند و گاها هم آرش عیب گفته می شود. ماده ۲۴۲ قانون مدنی 

 

مشاهده جزئیات وخرید کتاب احکام حقوقی معاملات املاک

 

جهت دریافت اطلاعات بیشتر و خرید کتاب با شماره زیر تماس حاصل فرمایید:

مجید کیوانپور 09129374020